Ik speel wel, maar ik ben er niet.
Ik hoor ze wel lachen, maar heel in de verte.
Ik probeer aan andere dingen te denken, leuke dingen. Aan opa.
Maar steeds als ik hem voor me zie, draait hij zijn rug naar me toe.
Het spijt me, opa, ik wilde wel nee zeggen, maar het ging niet.
En nu help ik ze als ze even willen ontspannen na een dag vol marcheren en schieten.
Ik vrolijk ze op als ze moe zijn van een razzia.
Dat doe ik nu.
‘De Jas’ is een poppen- en muziektheatervoorstelling over de kracht van verbeelding. Het verhaal speelt zich af tijdens de donkerste momenten van de Tweede Wereldoorlog. Een voorstelling over kleine mensen die grootse daden verrichten. Over hoop en wanhoop. Over licht in de duisternis. En over een geschiedenis die actueler is dan ooit.
De tweede wereldoorlog is zware kost. Maar onmisbaar in de opvoeding van een kind. Hoe zorg je er nu voor dat je dit soort verhalen toch kunt delen met kinderen? Dat was een van de vragen die theatermaker Meike van den Akker zich stelde. Juist poppentheater leent zich voor het vertalen van grote thema’s. Poppen kunnen het groteske verbeelden, zonder dat het te schokkend wordt. Ellende wordt poëzie. Maar het verhaal wordt wel degelijk verteld.